februari 2023
Twintig jaar Victory4All betekent voor mij dat het twintig jaar geleden is dat mijn leven behoorlijk veranderde. Als tienjarig jongetje vertelde ik mijn vriendjes op school dat we naar Zuid-Afrika gingen verhuizen. Wat een gekke periode was dat. Mijn speelgoed inpakken en kamer leegmaken, een paar Engelse lesjes volgen, afscheid nemen van opa, oma’s en onze hond Donja en voor het eerst een vliegreis maken naar de andere kant van de wereld.
Telkens wanneer ik mijn verhaal vertel, is de reactie van mensen “maar was dat niet ontzettend moeilijk dan?” Natuurlijk, het was best ingrijpend om naar een nieuwe school te gaan, je moeilijk te kunnen uiten vanwege de taalbarrière en alles wat bekend was te missen. Het was spannend en het heeft veel met mij gedaan. Ik was een gevoelig jongetje met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en ik zou mij, mijn zusjes en mijn ouders wel door deze grote verandering heen helpen, was mijn instelling. Ik ben dan ook enorm dankbaar voor hoe het is uitgepakt. Wij maakten als gezin dezelfde dingen mee en waren meestal de enigen waarmee we onze eigen taal konden spreken. Ook al was alles nieuw, ons gezin was vertrouwd en veilig. Hierdoor zijn we een enorm hechte familie geworden, zeker samen met David die later aan onze Vossenbende werd toegevoegd.
Victory4All was vanaf het begin een familie-avontuur. Het werk van mijn ouders was belangrijk, maar wij wisten dat onze veilige basis altijd op de eerste plaats stond. Er was altijd aandacht voor onze ontwikkeling, onze emoties en strubbels, family-time en plezier. Daar ben ik erg dankbaar voor. Nu ik zelf vader ben en inmiddels ook een bestaan heb opgebouwd in Nederland, realiseer ik me steeds meer wat het mijn ouders gekost moet hebben. Neem je jonge gezinnetje maar eens mee naar de andere kant van de wereld en bouw daar maar iets op vanaf de grond.
Door de sloppenwijken in te gaan, ontdekten mijn ouders stukje bij beetje hoe de Zuid-Afrikaanse cultuur en samenleving werkt. Met een Nederlandse houding van aanpoten, eerlijkheid, gelijkwaardigheid en optimisme, botsten mijn ouders meer dan eens met een totaal andere cultuur, gevormd door een geschiedenis van corruptie, armoede, racisme en wantrouwen. Het werd bijvoorbeeld snel duidelijk dat armoede iets van generaties is, een negatieve mindset die doorgegeven wordt van ouder op kind. Hoe breng je daar verandering in, zonder over te komen als de volgende blanke Europeanen die het allemaal wel beter weten? Ik heb daar groot respect voor.
Als kind en tiener werkte ik al mee binnen de verschillende projecten. Ik zie de muren die ik geschilderd heb nog voor me en kan zo het plein laten zien waar ik met de kleutertjes heb touwtjegesprongen en het veldje waar ik voor een pabo-opdracht sportles heb gegeven. Ik heb Victory4All vanaf het begin mogen zien groeien en vind het daarom extra bijzonder dat ik twintig jaar later het werk vanuit Nederland mag voortzetten.
Heb je een fantastisch idee voor een actie of vragen over hoe je betrokken kunt raken bij Victory4All? Ik kom graag met je in contact om de mogelijkheden te bespreken. Samen kunnen we zo veel meer bereiken!
